W swojej książce "Osioł w okularach czyli jak przejrzeć na oczy" - Dr Norbekov Mirsakarim świadomie i bezpośrednio obraża czytelnika. Jak sam wskazuje, wszystkie jago znieważające słowa mają na celu zmotywować chorego do działania, przez co rozumie się postępowanie względem praktyk wypisanych przez niego w dziele. W rzeczywistości jednak autor wraz z postępem lektury traci szacunek i zaufanie odbiorcy, a niektóre z opisanych jego praktyk podlegają prawdziwym skrupułom względem ich skuteczności.
Norbekov Mirsakarim to doktor psychologii, pedagogiki, filozofii medycyny, członek większości akademii naukowych i naczyciel alternatywnych metod leczenia. Jego Instytut Uzdrawiania obejmuje dwieście placówek w samej Rosji i kilkadziesiąt w innych krajach.
Najlepiej będzie jeśli za tomem opowie się człowiek, który go napisał. W tym celu sięgamy do opisu z tyłu okładki woluminu, gdzie został zamieszczony taki oto opis: Dzięki tej książce pokonasz choroby oczu, także te uznane przez medycynę
konwencjonalną za nieuleczalne. Odnajdziesz niezawodny sposób na
pozbycie się jaskry, daltonizmu, astygmatyzmu, katarakty, dystrofii,
krótko- i dalekowzroczności. Opracowane przez autora tablice wzroku
sprawią, że okulary i szkła kontaktowe już wkrótce staną się tylko
nieprzyjemnym wspomnieniem, a Ty w pełni zapanujesz nad swoim Ciałem.
Nie bądź osłem – wylecz oczy!
Samo zatytułowanie dysertacji słowami "Osioł w okularach" było dość śmiałym posunięciem i nikt pewnie nie przypuszczał, że będzie ono tak otwarcie kierowane do nabywcy. Autor w taki właśnie sposób udowadnia już na początku odbiorcom, że ma do ludzi w okularach, lekko określając, sceptyczne podejście. A ten tytuł jest dopiero początkiem. Zapoznając się z treścią nie omieszkamy obraźliwych określeń, kierowanych właśnie do czytelnika, który w końcu zakupił pozycję. Omijając jednak wszystkie obelgi, które mają mieć działanie motywacyjne, warto przyjrzeć się samym naukom i metodom Dr Norbekova Mirsakarima. Jedną z trzech najważniejszych rzeczy, jaką zauważa się dopiero po dogłębnym przeczytaniu poglądów członka większości akademii naukowych i nauczyciela alternatywnych metod leczenia jest uogólnianie. Niezależnie od tego, z jakich przyczyn pojawiła się u chorego wada wzroku, noszenie okularów jest w jego przypadku złe, a proponowane ćwiczenia zalecane. Drugą, jak w przypadku wszystkich poradników i ich piszących, jest wiara w siebie samych oraz stosowanych metod. Trzecia, która również zależy od uwagi poświęconej tomowi, to wyraźne silenie się przez twórcę na napisane następnych rozdziałów oraz niepowiązane z oczyma lęki. Bo, kiedy można uwierzyć, że wraz z wadą oczu pojawia się lęk przed wysokością, trudno już przyłożyć rękę do stwierdzenia, że uleczeniu może towarzyszyć pozbycie się odrazy do pająków. I po tym wszystkim, tylko w jednym można autorowi przyznać rację. Wszak osobie niedowidzącej lub z jakąkolwiek inną niepełnosprawnością wzrokową nie zawsze wskazane jest noszenie szkieł kontaktowych, soczewki lub operacja. Doktor wydaje się o tym wiedzieć, jednakowoż wrzucając wszystkich do jednego worka, czy szukanie powodów, którymi można by bronić swoich metod, gdyby te okazały się wobec kogoś nieskuteczne, traci rzetelność. Między innymi przez to, nie należy w żadnym przypadku zacząć bezwzględnie karmić się zapewnieniami mężczyzny, a tym bardziej żegnać z okulistą i optykiem.
"Osioł w okularach czyli jak przejrzeć na oczy" - Dr Norbekova Mirsakarima cieszy oczy wyglądem, który mimo nędznej treści jest dość zabawny i przyjazny. We wnętrzu tomu znajdziemy czarno-białe obrazki doskonale uwydatniające opisywane ćwiczenia.
Tom nie przypadł mi specjalnie do gustu. Autor jako doktor psychologii i pedagogiki dobrze wie o tym, że obrzucając czytelnika tak zwanym mięsem, wzbudzi u niego odrazę. Jednakowoż, jako ten sam wyedukowany człowiek, powinien przewidzieć, że odbiorca wstrętu nie odczucie do siebie, jednak do niego. Ludzi szanuje się za ich inteligencję i poczucie szacunku, nie za zmyślne prowokowanie ich.
"Osioł w okularach czyli jak przejrzeć na oczy" - Dr Norbekova Mirsakarima jest doskonałym przykładem na fałszywość niektórych, podobnych do tej pozycji.Tom nie zasługuje na polecenie komukolwiek. Za to doskonale pokazuje, jak w łatwy sposób można zarabiać na naiwności lub bezradności ludzi, którzy nie godzą się z wadami towarzyszącymi im na co dzień, być może od początku do końca życia.
Dziękuję wydawnictwu Studio Astropsychologii za egzemplarz recenzencki.