Polscy pisarze nie mają łatwo. Książki twórców naszego kraju nie sprzedają się tak szybko jak te, które przebywają długą drogę zza granicy, aby w końcu po przetłumaczeniu trafić na półki naszych księgarni. Czemu tak jest, że swoim gardzimy, a cudze cenimy? Nikt chyba nie zna racjonalnej odpowiedzi na to pytanie, a szkoda, bo po książki polskich autorów coraz rzadziej sięgamy.
"Defekt pamięci", wraz z swoim twórcą Krzysztofem Bieleckim, również przeszedł długą drogę. Szlak, którym kroczy książka jest nadal trudny, bo przez przeszkody, które się na nim pojawiają autor musi przejść sam. Bez wielkich funduszy, bez pomocy wpływowych ludzi, bez wielkiego wydawnictwa. Ale przecież tak zaczynają Ci wielcy, nieprawdaż? W tej recenzji będę starała się przybliżyć czytającym moje recenzje osobom "Defekt pamięci" z nadzieją, że być może do książki przekonam przynajmniej parę z nich.
Ludzi piszących na świecie są setki tysięcy. Niektórzy marzą o zostaniu sławnymi mistrzami pióra, setkach czytelników i milionach zarobionych pieniędzy, a inni z czasem rezygnują. Pozostawiając marzenia w oddali skupiają się na czymś innym. Co się jednak dzieje w momencie, kiedy nie możesz przestać pisać, nie zależnie od tego, czy jesteś dobry, czy kiepski lub czy to kochasz, czy nienawidzisz? Wtedy czytający cię ludzie, zarobione pieniądze, napisane strony, to tylko cyfry. Bo wiesz, że jeżeli spod twoich rąk jutro nie powstanie nowy tekst, następny dzień może już nie nadejść.
Kool Autobee ma właśnie problem tego typu. Mężczyzna podejrzewa, że straszne w skutkach wypadki, które w ostatnich chwilach nawiedziły świat, to jego wina. Od momentu kiedy to pojął, musi godzić swoje codzienne życie z powstrzymywaniem świata od zagłady, właśnie poprzez pisanie. Jednak ustalone przez niego intrygi powoli biorą górę nad jego życiem i starają się nim całym zawładnąć.
Bohatera, bo to właśnie z jego punktu została napisana książka, nie trudno polubić. Oczywiście z czasem, kiedy bardziej go poznajemy, zaczyna być podobnie jak w życiu, nasze zdanie może ulec powolnej zmianie. Bardzo liczy się jednak pierwsze wrażenie, a jeżeli o nie chodzi to Kool Autobee to porządny facet, z którym nie trudno się utożsamić. W końcu kto w dzieciństwie nie był zmuszanym do czytania lektur? To one, wraz z grupą osób, która je wyznaczyła, sprawiały, że nasze szkolne życie było jeszcze cięższe. Jeżeli wy też kiedyś nie przepadaliście za książkami, a jesteście tu ze mną, to wyleczyliście się z uprzedzeń. Cóż, stworzona przez Krzysztofa Bieleckiego postać nie miała tyle szczęścia. Los przeciwko Koolowi się odwrócił, co spowodowało sytuację, którą musi przejść z nim czytelnik.
Jeżeli chodzi o ciąg zamieszczonej w powieści fabuły, to jest on zupełnie nie do przewidzenia. Autor swojemu dziełu dał szybką akcję, a czytelnikowi napięcie, które towarzyszy przez całe jej czytanie. Jednocześnie jednak niektóre postaci drugoplanowe są wyjęte jakby z innych powieści niedotyczących tego świata. Mroczne, o dziwnych nawykach, wsadzają do scen mały chaos, chodź pewnie niektórzy stwierdzą, że bardzo ubarwiają sceny - wszystko zależy od osoby sięgającej po tom.
Styl Pana Krzysztofa Bieleckiego jest bardzo przyjemny w odbiorze. "Defekt pamięci" został napisany w pierwszej osobie, więc szybko przyswaja się to co autor chciał nam przekazać. Taka postać rzeczy powoduje, że książka nadaje się dla osób w niemal każdym wieku.
Książka nietuzinkowa, tak można by zatytułować tę recenzję. Taki też właśnie jest "Defekt pamięci". Krzysztofa Bieleckiego, który ma na swoim koncie już kilka książek, udowadnia nam, że w i tak już wielkim wyborze różnorakich cudów wyobraźni autorów, można wymyślić coś, czego jeszcze nie było. Oryginalności w tym wielkim wyścigu szczurów, jakim okazało się wydawanie swoich książek, brakuje. Sięgając po "Defekt pamięci" bałam się, że chcąc napisać obiektywną recenzję książki będę musiała się wręcz dokopywać do jej walorów, to na szczęście nie było problemem, bo powieść ma ich bardzo wiele. Mam nadzieję, że Krzysztof Bielecki z tą i następnymi swoimi książkami, będzie powodem, dla którego Polacy zaczną sięgać po książki swoich rodaków.
Dziękuję Panu Krzysztofowi Bieleckiemu za egzemplarz recenzencki.