"Pieśń Lodu i Ognia: Gra o tron" to seria powieści autorstwa amerykańskiego pisarza George'a R. R. Martina, zaplanowana na siedem części, z których obecnie wydanych zostało pięć. Trwają prace nad kolejnymi dwoma tomami sagi: "The Winds of Winter" oraz "A Dream of Spring". Książki swoją dużą część popularności zawdzięczają serialowej adaptacji stworzonej przez Davida Benioffa i D. B. Weissa dla Home Box Office.
George Raymond Richard Martin - pisarz zarówno opowiadań jak i powieści, wielokrotnie nagradzanych. Na podstawie jego prac nakręcono kilka filmów i odcinków serii telewizyjnych. Jego liczne dzieła przetłumaczono na czternaście języków. "Pieśń Lodu i Ognia" pozostaje jego najpopularniejszą serią.
W Zachodnich Krainach o ośmiu tysiącach lat zapisanej historii widmo wojen i katastrofy nieustannie wisi nad ludźmi. Zbliża się zima, lodowate wichry wieją z północy, gdzie
schroniły się wyparte przez ludzi pradawne rasy i dawni bogowie. Na szczęście zbuntowane królewstwa zniszczyły szalonego Smoczego Króla, Aerysa Targaryena, zasiadającego na Żelaznym Tronie Zachodnich Krain. Teraz ich mieszkańcom przychodzi tylko obawiać się gniewu jego ocalałych potomków oraz ambicji panujących rodów. Wszak, po czternastu latach pokoju, oto rozpoczyna się nowa gra o tron.
Wielkie rody Westeros to najbardziej wpływowe rody w Siedmiu Królestwach. Każdy z nich włada rozległymi ziemiami i licznymi pomniejszymi rodami, które przysięgły wierność swoim seniorom. Wielkie rody Westeros odpowiadają jedynie przed królem na Żelaznym Tronie. Ród Baratheonów jest najmłodszym rodem Siedmiu Królestw. Jest rodem obecnie panującym w Westeros. Ród Lannisterów to jeden z najbogatszych i najbardziej wpływowych rodów, a jednocześnie jedna z najstarszych dynastii Siedmiu Królestw. Przyczyną bogactwa tego rodu jest w znacznej mierze kontrola nad bardzo dużą ilością kopalń złota. Robert Baratheon za młodu był potężnym, dobrze zbudowanym i odważnym wojownikiem, jednak obecnie to nałogowy pijak, napalony dziwkarz o świńskim wyglądzie i posturze. Niegdyś poprowadził rebelie przeciwko szalonemu królowi. Po detronizacji Aerysa wziął za żonę córkę Tywina Lannistera, jednego z największych magnatów królestwa, Cersei Lannister. Teoretycznie ma z nią trójkę dzieci , jednak relacje z żoną zawsze pozostają chłodne. Królowej niemalże wiecznie towarzyszą jej dwaj bracia. Jaime Lannister podczas oblężenia Królewskiej Przystani zabił władcę, któremu przysiągł służyć, dzięki czemu zyskał tym samym przydomek królobójcy. Mężczyzna jest bliźniaczym bratem królowej, którą darzy specjalnymi względami. Tyrion Lannister, los już na samym początku spłatał mu figla dając mu ciało karła. Ma dowcip ostry jak brzytwa, cięte riposty, oraz świetny zmysł taktyczny. Z trzech potomków władców, najstarsze odzwierciedla w największym stopniu negatywne cechy rodziców. Joffrey Baratheon został wychowany w kłamstwie i pochlebstwach, jako syn Roberta, lecz naprawdę jest owocem kazirodczego związku. Ród Starków włada rozległymi ziemiami położonymi w północnej części Westeros. To najstarszy z rodów Siedmiu Królestw istniejący od ponad ośmiu tysięcy lat. Eddard Stark wraz z przyjacielem z dzieciństwa, Robertem Baratheonem przewodził rebelii przeciw Targaryenom. Jego żona, Catelyn Tully urodziła mu pięcioro dzieci, jednakże mężczyzna posiada również bękarta, Jona Snowa. Ród Tullych jest jednym z najstarszych rodów w Westeros. Ród ten włada Dorzeczem. W przeciwieństwie do innych wielkich rodów, Tully’owie nigdy nie rządzili jako królowie. Robb Stark odziedziczył wygląd po matce, lecz cechy charakteru po ojcu. Jest odważny, silny i przystojny. Mimo młodego wieku jest wspaniałym wojownikiem i strategiem. Bran Stark uwielbia się wspinać, zna każdy zakątek Winterfell. Rickon Stark jest najmłodszym dzieckiem Eddarda i Catelyn Starków. To bardzo silne dziecko, lecz przerastają go problemy z jakimi musi sobie radzić. Sansa Stark lubi wszystko co związane jest z modą, tańcem i śpiewem. Zachowuje się jak dama i uwielbia dworskie życie. Arya Stark - młodsza córka Starków - z całego rodzeństwa najbardziej darzy sympatią starszego brata Jona. Wiecznie kłóci się z siostrą Sansą lecz w obliczu niebezpieczeństwa staje się ugodowa. Jon Snow to nieślubny syn Neda Starka, którego ten przywiózł jako niemowlę z wojny. Nie wiadomo, kto jest jego matką. Nazwisko zostało mu nadane z powodu jego pochodzenia. Ród Targaryenów należał niegdyś do wielkich rodów Westeros. Z niego wywodzili się kolejni władcy Siedmiu Królestw. Żelazny Tron odebrał im Robert Baratheon podczas Wojny Uzurpatora. Targaryenowie, potomkowie valyriańskich lordów, przejęli religię i obyczaje Siedmiu Królestw, lecz nie wyrzekli się wszystkich zwyczajów swych przodków. Książęta i królowie z rodu Targaryenów mogli mieć po kilka żon, a także, chcąc zachować czystość królewskiej krwi, dopuszczali małżeństwa między rodzeństwem. Inne wielkie rody traktowały to jako grzech. Zwyczaj ten zmieniła Daenerys Targaryen, ostatnia księżniczka z rodu Targaryen, Dziewczyna posiada wrodzoną cechę rodu Targaryen , cechę uważaną za wymarłą pośród tego rodu, a mianowicie odporność na ogień oraz możliwość panowania nad smokami.
Początkowo Westeros było podzielone na kilka niezależnych królestw. Po wojnie wszystkie królestwa na południe do muru zostały zjednoczone w państwo Siedmiu Królestw pod władzą sprawowaną przez Ród Targaryen’ów. Teraz Westeros jest jednym z trzech kontynentów znanego świata. Większość jego powierzchni to tereny Siedmiu Królestw. Dwa inne kontynenty obok Westeros to Essos – ogromny kontynent, leżący na wschód od Wąskiego Morza i Sothoros leżący na południowy wschód za Morzem Letnim. Najbliższymi Westeros krajami są Wolne Miasta, które są niezależnymi miastami-państwami wzdłuż zachodniego wybrzeża Essos. Wzdłuż południowego wybrzeża rozciągają się Kraje Morza Letniego – Ghis i ruiny Valyrii, które były niegdyś zamieszkiwane przez Ród Targaryen’ów. Kontynent Westeros jest długi i stosunkowo wąski, rozciągający się od Dorne na południu do Krainy Wiecznej Zimy na dalekiej północy, gdzie większość ziem pozostaje niezbadanych po dziś dzień, ze względu na panujący tam chłód oraz wrogich mieszkańców zwanych "Dzikimi”. Najdalej wysuniętym na północ regionem Westeros, rozciągającym się od Muru poza granice mapy jest Kraina Wiecznej Zimy. W przeważającej części jest on pokryty lasem, obszar pokryty jest niezliczoną ilością jezior i rzek. Daleko na północ panuje niezwykle surowy klimat, który znieść mogą jedynie najwytrwalsi.
Serial "Pieśń Lodu i Ognia: Gra o tron" w ciągu zaledwie kilku lat stała się jedną z najbardziej dochodowych marek w specjalizacji. Nie można więc dziwić się temu, że jej autorom bardzo łatwo przychodzi wprowadzenie kolejnych jej odsłon. Podczas rocznego cyklu wydawniczego pojawiają się jednak zaniepokojenia, że widzom zostanie zaoferowana wtórna produkcja. Nie można zaprzeczyć, że tak właśnie się dzieje. Jak jednak ma się produkcja filmowa do książki, na podstawie której ta została nakręcona? Otóż okazuje się, że nie pozostawia dużych odstępstw, choć kontrast względem głównych bohaterów można dostrzeć już na początku historii. Ci, wykreowani przez George'a R. R. Martina, umieszczeni na kartach tomu, szczycą się znacznie młodszym wiekiem. Na potrzebę serialu każda młoda postać z oczywistych przyczyn, została postarzona o kilka lat, więc to pierwotni bohaterowie, nie ich przedstawiciele, budzą u odbiorcy większe współczucie. Niektóre postacie różnią się również wyglądem od swoich serialowych odpowiedników, ale to tylko krople w wielkim morzu. Jeżeli znowuż rozchodzi się o samo przedstawienie świata, to ten aspekt lepiej wyszedł Davidowi Benioff i D.B. Weiss. W sposobie pisania George'a R. R. Martina jedno słowo ma wielkie znaczenie, tak więć niewiele ich wykorzystano do ukazania klimatu danego miejsca lub momentu. Prócz tego na czytelnika czeka to samo, co w powszechnie znanej ekranizacji: wolno rozkręcająca się fabuła, znacznie słabsze chwile przeplatające się z ciekawszymi, osobne myśli, które nikną pośród ciągłej walki o władzę i zaspokojenie własnych aspiracji możnych tegoż świata, oraz narracją kilku ważniejszych pionków spośród setek spokrewnionych ze sobą bohaterów, których oczami odbiorca śledzi fabułę. Jeżeli miało się już do czynienia z jednym z dwóch przedstawicieli tytułu, nie ma sensu sięgać po drugi, gdyż dozna się tylko powielenia przyjemności, nie smakującej drugi raz tak samo.
"Pieśń Lodu i Ognia: Gra o tron" - George'a R. R. Martina doczekała się wznowienia wydania, jak również wprowadzenia na czytniki e-booków. To jednakże nie oznacza, że którykolwiek z sposobów doznał szczegółowej korekty. Książka, jak również jej elektroniczna wersja, pozostają pełne błędów autora i człowieka będącego odpowiedzialnym za korektę. Trochę to dziwne, że podczas wznawiania dzieła, nikt nie postanowił usunąć z niego dokuczliwych pierdół, których bądź co bądź, można znaleźć dużo.
Choć powieść George R. R. Martina i ekranizacja emitowana przez Home Box Office wymieniają się dobrami, serial zniszczył książkę. Co nie zmienia faktu, że "Pieśń Lodu i Ognia: Gra o tron" swoją ogromną popularnością, zamknęła pewien rozdział w kanonie fantastyki.